Tonny van Breukelen
Tonny van Breukelen (1946) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit Leiden. Jarenlang gaf ze Nederlands aan bovenbouwleerlingen havo en vwo en hoger opgeleide anderstaligen. Daarna verwisselde zij het klaslokaal voor een lesruimte bij het revalidatiecentrum Koninklijke Visio in Amsterdam. Ze gaf er Nederlandse les aan migranten met een visuele beperking, ter ondersteuning van hun revalidatie. In 2001 startte ze ook bij Visio Leiden met revalidatie-ondersteunend taalonderwijs.
Eind 2002 stopte ze echter met lesgeven in Amsterdam, en enkele jaren later ook in Leiden. Een van de redenen was een progressieve oogaandoening, haar ogen gingen hard achteruit tot ze uiteindelijk blind werd. Over deze ervaring en haar strijd om te kunnen blijven lezen, verscheen in 2009 haar boek Braille! Een pleidooi voor onbeperkt lezen bij Biblion Uitgeverij. Daarna is ze blijven schrijven, onder meer columns voor het gesproken tijdschrift Zienswijs, waar ze ook regelmatig interviews voor houdt.
In het voorjaar van 2011 ontmoette Tonny van Breukelen een oud-cursist uit Leiden. Het ging niet goed met hem, hij kwam nauwelijks nog buiten. Zij vroeg zich af hoe de andere leerlingen het maakten en zocht hen op. Ze ontdekte dat veel van hen jarenlang hadden moeten vechten voor een acceptabele plaats in de Nederlandse samenleving. In hun zoektocht naar de juiste zorg stonden ze vaak alleen, en waren ze voor een groot deel afhankelijk van toevallige ontmoetingen. En dat terwijl er in Nederland zo veel mogelijkheden voor zorg bestaan.
Door hun persoonlijke verhalen op te tekenen, hoopt Tonny van Breukelen dat de zorg voor migranten in de toekomst beter toegankelijk zal worden. De praktische aanbevelingen in dit boek (van het opzetten van lotgenotencontact tot betere communicatie met en over migranten) helpen beleidsmedewerkers, hulpverleners en iedereen die migranten met een visuele beperking ondersteunt, om dat te realiseren.